Wat een warmte!

Ja hoor, daar zijn we weer!

Inmiddels ben ik in Uvita, maar laat ik eerst maar vertellen wat ik in Puerto Jiménez heb gedaan.

Op zaterdag ging ik maar eens door het dorp wandelen om wat dingetjes te regelen. Allereerst kijken of ik ergens iets van eten kon halen, maar wat ze hier in de supermarkt hebben trekt me helaas niet erg aan. Behalve de appels en bananen. 

Daarna kwam ik langs een excursie-toeristen-ding en heb ik daar een kayaktour georganiseerd voor diezelfde middag. Ik was eerst van plan om in de middag naar het strand te gaan, maar dat ging ik niet meer halen. Dus maar wat in mijn kamer rondgehangen, wat in het souvenirwinkeltje gekocht en rond 2 uur op pad gegaan naar de kayaks. Het was een wandeling van goed 20 minuten en in de brandende zon, dus ik kwam behoorlijk moe al aan. (veel te vroeg natuurlijk, want zo ben ik)

Om 3 uur waren we ongeveer klaar met de voorbereidingen en konden we op weg met de kayaks. Mijn schoenen zijn behoorlijk geruïneerd door het zand en water (ze zijn nu net droog geloof ik), dus in het ergste geval ga ik die hier een keer achterlaten...scheelt weer ruimte in mijn koffer! 

Het kayakken was opzich wel leuk, maar ook erg vermoeiend. Zeker toen de groep ineens dolfijnen hadden gespot en besloten om als een malle achter de beesten aan te peddelen....dolfijnen inhalen gaat niet, bij deze. We waren op dat moment op weg naar het strand voor de snack, maar door de achtervolging dobberden we ineens best ver in zee. Dus moesten we natuurlijk dat hele eind weer terug!

Op het strand kregen we heerlijke ananas en kokosnoot en moesten we daarna onze kayaks over de duinen naar een soort mangrove/rivier slepen. Het was ondertussen al donker toen we terug naar het beginpunt moesten peddelen en helaas moesten we ook tegen de stroom in. Mensen die mij kennen weten dat ik erg chagrijnig kan worden als ik moe ben en dan nog een inspanning moet leveren. Tja... Gelukkig hoefde ik niet weer helemaal naar huis te lopen (ik was sowieso bereid een taxi te laten bellen) maar kon ik meerijden met 2 Duitse meiden die om de hoek in het hotel zaten. Die avond ben ik ook niet meer uit eten geweest, maar eigenlijk gelijk mijn bed in gekropen. 

De volgende dag had ik om 2 uur een tour op een cacao-plantage. Ik moest om 1 uur de bus pakken dus in de ochtend ging ik nog even over het strand wandelen. En ook hier is het weer alsof je in een ansichtkaart stapt. Ik kocht een appel in de supermarkt en ging naar het busstation. 

De rit was heerlijk en snel en ik was bijna bang dat de chauffeur me vergeten was en er voorbij gereden was. Maar gelukkig was dit niet het geval. 

De plantage was echt heel erg mooi en de tour was reuze interessant en tweetalig. En ik kan met trots zeggen dat ik het Spaanse gedeelte beter begreep dan het Engels. Maar dat zal wel komen door het niveau Engels wat onze gids sprak. Aan het eind mochten we genieten van chocoladetaart, bananen, meloen en ananas en chocoladesaus. Hmmmm!

En ook nu kon ik mee terugrijden.Dit keer met een groep Amerikaanse schoolkinderen in hun airconditionde touristenbusje.

's Avonds heb ik me helemaal rond gegeten met lasagne en kon bijna niet meer naar huis komen. Bij thuiskomst moest ik ook eerst even een half uurtje gaan liggen en zorgen dat ik niet in slaap viel, want ik moest mijn koffer nog inpakken.

Op maandag was het tijd om de bus van 9 uur rechtstreeks naar Uvita te nemen. Ik ontbeet halverwege op weg naar het busstation. De busrit duurde goed 4 uur, met een stop rond 12 uur om te eten en naar de wc te gaan. En wat was dat nodig! Want een half uur na vertrek moest ik plassen en dat terwijl ik vóór vertrek ook al was geweest. Het laatste half uur naar Uvita was dan ook een stuk comfortabeler dan de eerste 3 uur. 

Het hostel hier is erg mooi, maar heel erg open. Dat klinkt ontzettend leuk, maar niet als je een kleine insectenfobie hebt. Want als je 's avonds, als je naar bed gaat, het licht in je kamer aan doet vliegt alles naar binnen en wordt je half aangevallen door vliegende torren, motten en zit er een enorme sprinkhaan op je muur. Needless to say, ik wist niet zeker of ik dit wel 3 nachten ging volhouden. Maar de nacht zelf was heerlijk. Ik slaap onder een klamboe, dat scheelt ook al, want dan kunnen die beesten niet echt dichtbij komen en als het licht uit is komt alles weer tot rust. 

Vanmorgen vroeg had ik een paardrij tour door de bossen en over het strand. Dat was erg leuk, maar ik ben (natuurlijk) weer een kreeft. Mijn paard had een beetje het idee van een kermispaard die alleen maar achter een ander aan loopt (en dan ook echt récht erachter), maar hij was toch erg lief en heeft goed zijn best gedaan. Op het strand heb ik zelfs gegaloppeerd en ik ben er NIET afgevallen!! Het zou waarschijnlijk een stuk leuker zijn geweest als ik niet een fototas om mijn schouder had hangen... maargoed.

En de rest van vandaag heb ik eigenlijk niets gedaan, behalve een breakdown gehad omdat het hostel waar ik wilde blijven in Montezuma na veel gedoe geen reservering voor me kon vasthouden omdat ik hier geen mogelijkheid heb om een deposit te doen... Wat betekent dat ik na mijn volgende overnachting in Jacó nergens heb om te slapen. Dus vandaag stond verder in het teken van stressen, zoeken, mailtjes sturen en mijn hele schema omgooien.

Fingers crossed please