Parque María Luisa en Doñana

Op nieuwjaarsdag waren veel bezienswaardigheden gesloten, dus besloten we er een rustige dag van te maken. We hebben wat uitgeslapen en zijn in de loop van de ochtend in de buurt wezen ontbijten. Heerlijke Amerikaanse pannekoeken met chocola en aardbeien gegeten. Smullen weer hoor!

Daarna zijn we, in het zonnetje, langs de rivier Guadalquivir naar het zuiden gelopen. Hier kwamen we langs de Torre del Oro, waar we niet naar binnen konden maar waar een klein maritiem museum in zou zitten. Langs de rivier was ook weer een soort kerstkermis te vinden.

We liepen nog een stukje verder en kwamen toen aan bij het enorme María Luisa park. Te beginnen bij het Plaza de América, waar twee heel verschillende bouwwerken te vinden zijn: het Archeologisch museum in een zware, koloniale stijl en het Museum van de Volkskunst in die mooie Mudejar-stijl. 

Vanaf Plaza de América wandelden we verder over de paden van het park via de Monte Gurugú naar het gigantische Plaza de España. Dit complex is gebouwd voor de Ibero-American Exposition in 1929. Het heeft een half ronde vorm met allerlei decoratieve nissen met mozaïeken en tegelwerk, relaterend aan de verschillende steden en regio's in Spanje. Het grote plein is voorzien van een soort vijver/gracht waar een aantal bruggetjes overheen lopen en waarin geroeid kan worden. Het is dé toeristische trekpleister en dus superdruk. 

María Luisa park is een hele fijne plek om een middag door te brengen, zeker met zulk lekker weer. Wij hadden helaas niet genoeg tijd (en waren best een beetje vermoeid van de afgelopen dagen), want we hadden voor het eind van de middag een voorstelling geboekt in het Flamenco Museum. En daar wilde we eerst nog even een rondje doorheen wandelen. Dus op tijd terug het centrum in.

Het museum zelf viel een beetje tegen. Het was erg klein en er stond niet heel veel uitleg bij, wat wel jammer was. De show daarna was wel erg leuk. Het was een gezelschap van 1 gitarist, 2 zangers en 2 dansers die een aantal Flamenco stijlen lieten zien. Het was vooral ook erg leuk om te zien hoe leuk te het met elkaar hadden om op te treden.

Op onze laatste dag van de vakantie hadden we een dagtrip naar Parque Natural Doñana geboekt. Dit is een groot natuurreservaat wat verder naar de kust. Om 9 uur werden we opgehaald in de stad en gingen we, samen met nog 2 Nederlanders en onze gids Luismi, op pad. Het was een druilerige dag en we hoopten dat het in het park wat op zou klaren.

Het park heeft een grote diversiteit aan ecosystemen; van agricultuur tot moerassen en van duinen tot grasland. We hebben een aantal vogels kunnen spotten, maar waren vooral hard op zoek naar de lynx die daar ook leeft. Bij onze eerste koffiestop bleken we midden in een kolonie ooievaars te zitten die daar allemaal een nest hadden gemaakt. Heel bijzonder om er zoveel bij elkaar te zien!

Onderweg kwamen we nog flamingo's tegen, lepelaars, en een aantal roofvogels (waarvan ik de namen alweer vergeten ben). Voor de lunch stopten we in een klein plaatsje El Rocío, waar de wegen geheel van zand zijn (in ons geval dus modder) en waar nog veel met paard en wagen wordt gereden. Al is dat meer voor vermaak dan noodzaak, want iedereen heeft ook gewoon een auto voor de deur. 

Na het eten reden we verder naar de kust. Het gehele gebied is beschermd natuurgebied, behalve een strip van 5 km naar het strand, welke op de valreep was opgekocht door een ontwikkelaar en waar nu een enorme hoeveelheid vakantiewoningen, hotels en resorts staan. Erg zonde, zeker ook omdat al de gebouwen de helft van het jaar leeg staan. Op het strand waande ik me weer even in Nederland. Het was een uitgestrekt stuk zand en er was praktisch niemand anders dan wij. Heerlijk om even tot rust te komen. Hier hebben we ook nog een klein stukje door de duinen gelopen. Onder andere langs een stuk duin waar de Spanjaarden hadden geprobeerd het zand tegen te houden door een bos dennenbomen te planten. Deze zijn echter inmiddels al half begraven door het optrekkende zand en zullen met een jaar of 50 helemaal verdwenen zijn.

En toen was het toch echt tijd om op zoek te gaan naar die kat! Lynxen staan bekend om hun schuwheid, maar in Doñana park zouden ze wat minder bang zijn voor de mens, dus er was hoop. We kwamen konijntjes tegen, herten, een koe, everzwijnen met jonkies.... maar de lynx hebben we helaas niet kunnen spotten.

Rond 7 uur waren we weer in Seville en hebben we niet al te veel meer gedaan behalve de koffer ingepakt en vroeg ons bedje in gekropen!