The End
18 maart 2015 - Dordrecht, Nederland
Het zit er weer op.
Afgelopen zaterdagochtend kwam ik aan op Schiphol en ik kan vandaag met 90% zekerheid zeggen dat ik van mijn jetlag af ben.
De vlucht was niet helemaal zo tof, maar ik heb het overleefd. 9 uur direct van Curaçao naar Amsterdam, door de nacht heen en geen oog dicht gedaan. Daar ging mijn briljante plan om gelijk in het Nederlandse ritme te komen. Beetje jammer.
Een aantal mensen heeft me gevraagd naar de hoogtepunten van mijn reis en dan kom ik toch op deze twee: het paragliden nabij Turrialba en de Río Celeste bij de Tenorio Vulkaan. Verder vond ik Cahuita, Tortuguero en Puerto Jiménez hele fijne plaatsen om te verblijven, buiten de warmte dan.
En dan nu een greep uit de dingen die mij zijn opgevallen:
- mensen slaan kruisjes als de bus vertrekt (en er is permanent een Jezus en/of Maria aanwezig)
- windmolenparken bovenop de berg
- hands-free bellen, wat is dat?
- bussen die trucks inhalen op de berg (en andersom)
- altijd toeteren
- het Engels is eigenlijk niet te volgen
- rijst en bonen, 2 tot 3x per dag
- koffie is tot kunstvorm verheven
- bijna alles staat te koop
- overal honden en katten
- warme oceanen
- de enorme trucks met containers (ik noem ze de "desert trains van Costa Rica")
- prijzen liggen ongeveer even hoog als in Nederland
Ik heb ontzettend genoten en veel geleerd (mijn Spaans is nu weer redelijk op niveau, hoera!). En nu moet ik weer aan het werk, helaas helaas.
Tot een volgende keer!
