Regen regen regen

Ik was in Manzanillo gebleven dus daar zal ik verder gaan.

Maandag ging ik dus met de bus in goed 1,5 uur naar Manzanillo om daar onder andere het Nationale Park te bezoeken. 

In het hostel was een keuken aanwezig, nu ja..keuken, als je het dat kunt noemen. Er was een koelkastje en twee kookplaatjes waarvan er één het niet deed. 's Avonds heb ik geprobeerd de pasta die ik mee had genomen te maken, het water kostte het goed een uur om te koken. Wat een drama! 

Ik had een tour met de eigenaar geregeld voor woensdag, dus ik had mijn dinsdag vrij en besloot naar Puerto Viejo te gaan, want daar is een opvangcentrum wat ik graag wilde zien. Ik nam de bus van 10 uur, want de tour was om 11.30 en stapte uit net voor het centrum van Puerto Viejo. Daar vroeg ik bij een tourist-info hoe ik bij het opvangcentrum kwam en kreeg een kaartje mee. Ik moest eigenlijk gewoon een heel stuk teruglopen en overwoog om een fiets te huren. Dit uiteindelijk niet gedaan en er flink de pas in gezet. Toen ik op een derde was stopte er een toeristenbusje naast me en de chauffeur vroeg waar ik heen moest. Hij moest toevallig ook naar het opvangcentrum om een groep op te halen, dus ik kon meerijden. Wat een geluk, want anders had ik het misschien net niet gehaald! 

Het opvangcentrum (Jaguar Rescue, naar de eerste bewoner) was echt fantastisch. Ze vangen alle mogelijke gewonde dieren op en laten ze weer vrij in het wild. Het centrum heeft ook een eigen stuk bos waar ze de dieren veilig kunnen loslaten. 

Ik nam (natuurlijk) een tour in het Spaans, want ik moet mijn Spaans wel blijven oefenen natuurlijk! Eerst kwamen we langs een miereneter die werd uitgelaten. Wat een leuke beesten zijn dat! Daarna kwamen we langs de apenkooien. Ze hadden die ochtend aan babyaapje bij zijn moeder gevonden. De moeder was dood en het arme beestje was nog steeds aan het huilen toen wij er waren, echt verschrikkelijk! Daarna kwamen we langs de slangen, vogels en katachtigen en als klap op de vuurpijl natuurlijk de luiaard! De eerste keer dat ik een luiaard in het echie zag, en wat zijn ze leuk!

Na 1,5 uur was de tour afgelopen en begon ik aan mijn wandeling terug naar Puerto Viejo waar ik geld moest halen (er is geen automaat in Manzanillo en ook niet in Tortuguero, mijn volgende stop) en mijn kaarten op de bus wilde doen. Onderweg werd ik weer opgepikt door een toeristenbusje, I was on a roll!

In Puerto Viejo is er een vrij hoog Bob Marly-Reggae-Marihuana gehalte en ik heb zelfs échte hippies gezien...nee maar de écht, zoals je ze op foto's uit de jaren '70 ziet! Dat was bizar. Ik streek neer in een soda om wat te eten en ging daarna op zoek naar een geldautomaat. Hier heb ik geleerd dat alleen de Banco Nacional mijn pasje accepteerd, dus dat houden we even in de gaten. Ik pinde trouwens 120.000 colones en kreeg dit in briefjes van 5.000....wat een stapel! ik wist gewoon niet wat ik ermee moest.

Ik liep terug naar de bushalte en heb daar goed 2 uur gezeten om te wachten op de bus (die gaan niet echt frequent hier). Rond 3 uur begon de wind aan te trekken en werd het in eerste instantie zelfs een beetje koud, waarna de regen begon en eigenlijk niet meer ophield tot donderdag.

In de bus begon ik mij niet echt lekker te voelen en terug in het hostel merkte ik dat ik lichte verhoging had. Ik probeerde wat van mijn pasta te eten, maar moest concluderen dat dit de ergste pasta was die ik ooit gemaakt heb. Ik kroop vroeg in bed, terwijl de regen neersloeg op het dak. Niet al te lang daarna begon de misère...ik denk dat de rijst die ik in Puerto Viejo gegeten heb niet 100% was...

's Avonds klopten mijn Duitse buren op de deur om me te vertellen dat ze mee zouden gaan op de tour en dat die om 6.30 begon (net ff wat eerder dan ik had gedacht! wow!) dus ik kroop snel mijn bed maar weer in en probeerde te slapen.

De volgende ochtend was het nog steeds enorm aan het regenen en voelde ik me nog altijd niet supergoed. De verhoging was weg gelukkig, dat wel. Ik begon me dus sterk af te vragen of ik wel mee moest gaan op de tour...en of deze überhaupt wel door ging ivm de regen. Om 6.30 kwam er een man aan die zei dat we een uurtje zouden wachten in de hoop dat de regen zou wegtrekken en dat we dan de tour konden doen. Maar om half 8 was het nog steeds aan het regenen en moest Omar de tour cancelen. 

Ik had de vorige avond geen puf gehad om boodschapjes te doen, dus had geen ontbijt. Ik kon nu dus snel naar de supermarkt om de hoek tussen de hoosbuien door. Want als het hier regent, dan REGENT het ook! Het is wel mooi, want de regen valt eerst op de toppen van de hoge bomen, dus je hoort het aankomen voordat het zo'n 20 seconden later beneden is. 

Ik heb de rest van de dag eigenlijk niets gedaan. Voornamelijk in bed gelegen en 's avonds mijn tas gepakt. Toen kwam er ook een mevrouw zeggen dat er in de ochtend een tour naar Punta Mona was, maar aangezien ik die ochtend weg zou gaan kon ik helaas niet mee.

Donderdag had ik om 7 uur de bus naar Limón, vanwaar ik een taxi nam naar Moín, vanwaar mijn boot naar Tortuguero vertrok. Bij het halen van geld was ik vergeten deze bootrit in te calculeren (ik had ook niet echt gedacht dat het 45.000 colones zou zijn...stomstomstom) dus ik begon lichtelijk te paniekeren dat ik niet genoeg geld zou hebben voor het hotel en/of de tour die ik in Tortuguero wilde doen. 

De boottocht duurde 4 uur, het regende eigenlijk constant en we moesten halverwege van boot wisselen...midden op de rivier, dus dat was interessant. Uiteindelijk kwamen we rond 2 uur aan in Tortuguero en werd ik afgezet bij mijn B&B. Het was echt een prachtige plek! Mooie kamers en ze hadden zelfs een olifant en zwaan van mijn handdoeken gemaakt :)

Ik kwam er gelukkig achter dat ik gewoon voldoende geld had voor alles wat ik wilde doen, maar dat ik met het eten een beetje rekening moest houden zodat ik nog gewoon met de taxi en de bus in Turrialba kon komen op de terugweg. 

Voor de volgende ochtend om 5.45(!) boekte ik een boottour door het Nationale Park en ik was van plan om vroeg naar bed te gaan. Maar ik zat op het terras op mijn computer en raakte in gesprek met een jongen die souvenirs aan het maken was. Van noothulzen maakte hij schildpadjes en dolfijnen en weet ik wat allemaal voor aan armbandjes en kettingen. Ik heb er zelfs 1 helemaal grateloos van hem gekregen :) Dit was weer een goed moment om mijn Spaans te oefenen en we hebben lang zitten kletsen over van alles en nog wat. Dus uiteindelijk was het weer een uur of 11 voor ik in bed lag en ging mijn wekker om 5 uur.... auch

Ik was dan ook niet 100% wakker toen ik in het bootje stapte, maar het was zeker een prachtige tocht. De regen was opgehouden en we hadden zelfs zon! Onderweg zagen we veel vogels, een luiaard hoog in de boom, net als een aantal apen. Ook kwamen we een alligator tegen en wat was hij mooi! Op sommige momenten stuurde de kapitein ons daadwerkelijk de bush in en kwamen we in een soort van tunnel dat me deed denken aan het Fata Morgana in de Efteling. Daarnaast stuurde hij ons ook gewoon de bush in als sport om takken in ons gezicht te krijgen...dat kan haast niet missen.

Rond 9 uur waren we weer terug bij het hotel en konden we gelijk aanschuiven voor het ontbijt. Stukken meloen en ei. Daarna ben ik voor een goede 2 uur terug mijn bed in gedoken.

's Middags ben ik door het dorpje gelopen om eens op ontdekkingstocht te gaan, daar kwam ik Mauricio weer tegen die me wat heeft rondgeleid door het dorp en over het strand. Hij moest om 3 uur echter weer weg om zijn souvenirtjes te verkopen. 

's Avonds ben ik op zoek gegaan naar een plek om te eten. Hier kwam ik Antonio tegen wiens moeder een eigen restaurantje heeft met Caribische maaltijden en hij vertelde me wat over de geschiedenis van Tortuguero. Ik bestelde een salade, want ik had niet erg veel honger. En op deze avond kwam ik er achter dat het waarschijnlijk gewoon de rice en beans is die niet goed vallen bij mij... Toen ik terugkwam in het hotel begon de regen weer, dus ik ben maar naar bed gegaan.

Op zaterdag had ik de boot om 10 uur weer terug naar Moín. Weer 4 uur en halverwege wisselen, maar deze keer scheen de zon...en niet zo'n beetje ook. Mijn zonnebrand zat onderin mijn tas, dus ik ben heerlijk verbrand aan de rechterkant van mijn gezicht. In Moín vroeg ik of de kapitein een taxi voor me kon bellen, maar hij ging andere reizigers shuttelen naar Cahuita en Puerto Viejo dus vond het geen probleem me af te zetten in Limón bij het busstation. Top! Daar moest ik goed een half uur wachten op mijn bus naar Siquirres waar ik een uur moest wachten op mijn overstap naar Turrialba.

De gehele reis duurde wat langer dan ik had gedacht, want ik dacht dat ik rond 5 uur wel in Turrialba zou zijn, maar ik had een colectivo bus vanaf Siquirres (eentje die echt OVERAL stopt) dus het koste me 2 uur om in Turrialba te komen. Tegen de tijd dat ik bij school aankwam was het 7 uur. Gelukkig stond de poort open, want ik weet niet wat ik had moeten doen als deze dicht was, aangezien niemand je hoort roepen. Toen ik binnenkwam was er 1 iemand in het hostel en verder was het leeg. Er was ook niemand in de oficina die mij een kamer kon geven of me mijn koffer. Dus ik zat een beetje verloren met alleen maar vieze kleding en begon me al voor te bereiden op een nacht op de bank. Gelukkig kwam de eigenaar op een gegeven moment aan die me een kamer gaf. Ze dachten dat ik de volgende dag pas zou aankomen (dat was ook het eerste plan, maar ik bleef korter in Tortuguero en had vooraf gevraagd of ik ook een dag eerder terug kon komen...).

Ik was helemaal kapot en ben snel mijn bed in gedoken!