The Bluest Blue To Ever Blue

Woensdag met de jeep-boat-jeep combo van Monteverde naar la Fortuna gereisd. De eerste jeep-tocht was bijzonder hobbelig en ongemakkelijk. Het laatste deel liep de weg (bewonderenswaardig) óver de bergrug. Oftewel, aan allebei de kanten van de weg liep het vrij steil naar beneden. Daarna in de boot, die veel weg had van degene waarin ik naar Tortuguero reisde, maar gelukkig iets breder en stabieler was, over het Arenal Meer naar La Fortuna.

Vanaf het meer was er een mooi uitzicht op de vulkaan, volgens mij de enige in Costa Rica die zo'n mooie kegelvorm heeft en niet is afgestompt. We voeren eigenlijk heel de tijd recht op hem af. 

Aan de overkant van het meer met wat chaos in een ander busje gestapt die ons naar ons hostel zou brengen. Van mijn hostel zijn er 2 locaties en ik was bij de verkeerde afgezet (of dat mijn fout of die van de chauffeur is, laten we even in het midden), maar gelukkig kwam de mevrouw van de andere locatie mij met mijn koffer ophalen.

Ik heb hier een eenpersoonskamer met een gedeelde douche en toilet. De kamer is 3 bij 2,5 maximaal. Er past een bed in en mijn koffer past precies plat. Goede reden om alles nu eens geordend te houden. Wat een opgave! Ik merk ook iedere dag dat mijn kamer met allemaal gebreken komt. Er is lekkage als het heel hard regent en ze weten niet waar het vandaan komt, dus de oplossing is op dit moment een handdoek in de hoek op de grond. Mijn lamp besluit soms uit te gaan en de oplossing is er even tegenaan tikken... Daarnaast gaat 1 van de ramen niet open omdat het mechanisme kapot is. Ik heb 2 ramen, op het zuiden en westen. Het wordt hier erg warm.

MAAR om alles goed te maken is het uitzicht fantastisch! Als ik 's ochtends in de spiegel kijk, kijk ik zo naar de vulkaan. 

Na aankomst eerst maar eens geld gepind, want dat begon een beetje op te raken, en door het dorp gewandeld. Gisteren niet veel gedaan. Geprobeerd uit te slapen, maar dat werkt hier gewoon niet heb ik geleerd. 

The Bluest Blue To Ever Blue! Nee, ik heb het niet over een zeker persoons ogen, maar over de Río Celeste. Vandaag met 3 meiden daarheen gegaan. De weg ernaartoe was, zoals gewoonlijk, weer lekker hobbelig. Daarna met een gids goed 3 uur door het park gelopen. Naar de Blue Lagoon, de plek waar er gas opborrelt en het lijkt of het water kookt, de oorsprong van het blauwe water en de waterval. Het begin van de wandeling was erg zwaar en ik begon me al snel af te vragen of dit wel een goed idee was. Maar vanaf ongeveer halverwege werd alles een stuk lichter. 

De Río Celeste dankt zijn blauwe kleur aan een soort chemische reactie die ontstaat als 2 rivieren samenkomen. Één van deze rivieren heeft een vrij hoge PH waarde en als ze samenvloeien komt deze uit op 5, de andere rivier brengt bepaalde mineralen mee en deze reflecteren het zonlicht als een soort prisma waardoor het water haar helderblauwe kleur krijgt. De mineralen zetten zich op de bodem en de planten, dus als je het water in een glas zou scheppen, zou het gewoon blanco zijn.

De waterval bereik je door 252 treden naar beneden te lopen (en daarna weer naar boven!!!!!). Erg grappig ook dat ze bovenaan de trap zetten dat het 150 meter is naar de waterval... Het was wel erg mooi, want ook hier blijft het water ontzettend blauw (eigenlijk tot het eind van de rivier).

Daarna zijn we naar een restaurant gereden waar we rijst met bonen, kip en gebakken banaan kregen en we nog in de rivier konden zwemmen (of, zoals ik, pootjebaden). In het park zelf mag je niet in de rivier ivm vervuiling en het verstoren van de balans enzo. Opzich logisch want het zou toch een beetje knullig zijn als de toeristen de PH waarde of de mineralen verstoren en de rivier haar blauwe kleur verliest! Maar verder stroomafwaarts buiten het park, kun je wel gewoon in de rivier zwemmen, je bent dan immers ook niet meer dicht bij de bron. 

Ik ben behoorlijk bekaf, ookal was de wandeling door het bos en dus niet in de brandende zon (we hebben trouwens White-faced monkeys, een slang, een hagedis en een vrij weinig voorkomende toekan gezien).

Zo maar eens op zoek naar een plek om wat te eten en dan misschien maar weer snel naar bed. In de hoop dat mijn kamer wat is afgekoeld.