Avonturen in Alajuela

Afgelopen 2 dagen heb ik doorgebracht in Alajuela, zo'n 2 km van het vliegveld en daarmee een uitstekende plaats om te crashen na een vlucht.

Vrijdag werd ik vroeg wakker (normale nederlandse tijd...oké, iets later), zoals je in mijn vorige blog kunt lezen en heb geduldig gewacht tot het 7 uur was en ik kon ontbijten. Daarna pakte ik mijn spullen bij elkaar om met de bus terug naar het vliegveld te gaan zodat ik mijn binnenlandse vlucht naar Puerto Jiménez kon boeken. 

En de bus...tja, dat is een avontuur op zich. Als je eenmaal boven aan de trap staat, móet je ook betalen, leerde ik uit de ruzie van de mevrouw voor mij met de chauffeur. Ze hebben een soort telsysteem in de bus zitten, ik vermoed om 'fraude' van de chauffeur tegen te gaan. Anyway, de bus was oud (een soort oude Amerikaanse schoolbus) en kraakte aan alle kanten, buiten dat is Alajuela nou niet echt gemaakt voor grote bussen. 

Eenmaal op het vliegveld aangekomen begon de zoektocht naar Sansa Air of Nature Air voor mijn ticket. Na enige tijd rondgedoold te hebben vond ik het aparte vliegveldje van Sansa Air en kon ik daar mijn ticket (met een kleine korting! wheeh!) boeken. En toen konden we weer in dezelfde bus terug. 

Rond 11 uur was ik weer terug in mijn hotel en had ik ineens nog een hele dag over! De middag heb ik gevuld met ronddolen door Alajuela en het kopen van een brood en water (niet geheel onbelangrijk).

Zaterdag besloot ik om mijn eerste vulkaan hier te gaan bezoeken. Volcán Poás wel te verstaan. Ik vertrok vroeg naar het busstation en na zo'n 5 kwartier in net zo'n gammele bus als vrijdag, kwamen we aan op de vulkaan. Het was half 11 en de wolken hadden zich al om de top verzameld. Er was dus vrij weinig te zien...nou, gewoon helemaal niets. Het was koud en nat en deze dame was zo stom geweest om géén vest of trui mee te nemen (ookal raadde Lonely Planet me dat nog aan). Gelukkig is deze Hollandse meid wel wat gewend en als je er eenmaal even in zit, valt het ook allemaal best mee. Totdat je je rondje hebt gelopen en 2 uur moet wachten tot de bus weer teruggaat...ja, dan wordt het best koud. Gelukkig is er niets zo fijn als terug aankomen in het warme Alajuela!

Toen was het alweer tijd om mijn koffer deels in te pakken. en let me tell you, ik dacht dat ik het op een briljante en efficiënte manier had gedaan, en dat is het ook...als je niet iedere 3 dagen moet verkassen.

Vanmorgen heb ik alle laatste dingetjes ingepakt en mijn koffer weer dicht weten te krijgen. Ik heb gekozen om naar het busstation van een andere maatschappij te gaan voor mijn rit (met koffer) naar San José en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Vrij lege bus, aardige chauffeur die mijn koffer naar binnen zeulde en een bus die stukken moderner en comfortabeler was. Ik zag er zo erg tegenop vanmorgen dat ik zelfs overwoog om een taxi naar San José te nemen, maar gelukkig was dat niet nodig. 

Eenmaal in San José nam ik een taxi naar een ander busstation (want laten we vooral niet efficiënt zijn) voor mijn bus naar Turrialba waar ik de komende 2 weken zal vertoeven en mijn Spaans zal opkrikken.

Daar zit ik nu dus ook. Het ziet er heerlijk uit hier en ik heb, voorlopig, een kamer voor mezelf :D