Punta Arenas

Maandag was het tijd om (na het uitslapen) Punta Arenas te gaan verkennen. Ik had vooraf een auto gehuurd en kon deze (na een paar hobbels) ophalen op ongeveer een uur lopen vanaf mijn hostel. Gelijk een stuk van Punta Arenas gezien, hoewel het voor mijn eigen zekerheid voornamelijk 1 lange rechte weg was. 

In eerste instantie wilde ik de auto parkeren bij het hostel om op mijn gemak ergens te eten om vervolgens (waarschijnlijk te voet) naar het uitkijkpunt in de stad te gaan. Maar dat liep even anders: Punta Arenas is bijna geheel 1-richtingsverkeer en ik kon de vrij parkeren zone niet vinden die de man in het hostel me had uitgelegd. Dus toen reed ik via de Costanera maar gewoon door naar het zuiden. Opzich niets mis mee, want zo zie je nog eens wat en uiteindelijk kwam ik uit bij Fort Bulnes waar ik sowieso ook nog heen wilde een dezer dagen.

Fort Bulnes bereik je na 50 km over de Routa 9 en daarna nog zo'n 10 km over een  bij tijden steile grind/zandweg met regelmatig grote gaten in het wegdek (opvallend is dat deze zich steeds allemaal verzamelen rond 1 plek). Ik ben gelijk goed ingeburgerd denk ik dan maar. Een van de mooiste stukjes op deze route is de weg die door het bos loopt. De bomen zijn ruw en vervormd door de wind en daar tussendoor vang je glimpen van de oceaan op.

Fort Bulnes zelf is niet bijzonder spectaculair, maar het uitzicht des te meer. Het verhaal erachter is dat de Chileense overheid meer voet aan de grond wilde hebben in het zuiden en daarom een fort bouwde om zo de wateren en gronden daar te beschermen tegen mogelijke kapers op de kust. Helaas was bijna niemand bereid om zich daar permanent te vestigen, dus werd Punta Arenas gebouwd en Fort Bulnes afgebrand. De gebouwen die er nu staan zijn gereconstrueerde versies van het origineel en sinds '68 een nationaal monument. 

De terugweg ging een stuk voorspoedelijker omdat ik wist wat ik kon verwachten. Nu ja, dat was totdat ik op zoek moest naar een parkeerplek in Punta Arenas (liefst een beetje in de buurt van het hostel). Ik had nog niet opgegeven om de gratis parkeerplekken te traceren, maar na 15 minuten door de stad te dolen besloot ik toch maar gewoon de auto neer te kwakken. Blijkt dat ik achteraf moet betalen en dat deze mannetjes om 8 uur 's avonds vertrekken... dat zal morgen dus wel meevallen met die rekening!

Om de dag af te sluiten ben ik nog naar dat cafe-tje gelopen en heb daar een lekkere kop thee op. De eigenaar vertelde mij een reis door Europa te hebben gemaakt. Hij was begonnen in Nederland (gevenin-gen) en was daarna doorgereisd naar Belgie, Frankrijk, Spanje en Marokko. Ik heb een leuk gesprek met hem gehad en ben toen snel mijn bed in gekropen. 

====

Dinsdag, de laatste dag dat ik de auto zou hebben. Ik besloot naar de pinguïn-kolonie Seno Otway te gaan. Deze is via de weg te bereiken en bestaat uit Magallanes pinguïns, die kleine zwarte waar je in de dierentuin een selfie mee kon maken. Helaas ging het hem niet worden, want het reservaat was gesloten ivm het einde van het seizoen. Wat ik een beetje gek vond, omdat er in de reisgids die ik heb staat dat het seizoen van okt-mrt loopt... Koppige ik besloot dus gewoon het grindpad op te draaien in de vooronderstelling dat het niet zo ver meer was en ik daar nog navraag kon doen.

Maar na een goed half uur reed ik nog steeds op dit grindpad en was er nog geen eind in zicht. Uiteindelijk reed ik langs een Museum voor Oude Auto´s (jawel, in de middle of nowhere), waar ik maar even ben gaan vragen of ik überhaupt goed reed. Dat deed ik wel, maar ze konden me ook vertellen dat als er aan het begin van de weg op het bord staat dat het reservaat gesloten is, dat deze ook echt gesloten is. Maar het was nog zo'n 10 km verder en dan was ik er! Om de schijn op te houden dat ik hen aanwijzingen ging opvolgen, heb ik nog een kilometertje de weg vervolgd en heb toen een prachtige 3-punts-draai gemaakt en ben teruggereden.

Dit was het enige wat ik met de auto nog wilde doen, dus ben ik maar gelijk doorgereden naar het verhuurbedrijf om hem weer in te leveren; een goede 5 uur eerder dan gepland. 

Daarna heb ik wat door de stad gelopen en heb de weg gevonden naar het uitkijkpunt, wat eigenlijk niet bijzonder veel voorstelt. Op de terugweg vond ik een restaurantje waar ik een broodje gezond, ananassap en thee op heb, terwijl ik verder las in mijn boek.

====

Het is woensdag, de laatste dag in Punta Arenas en ik heb besloten er maar een relax dagje van te maken. Ik heb geen zin meer om de wind te trotseren (behalve voor een kleine boodschap bij de supermarkt). 

Vanavond mijn koffer weer inpakken en vragen of ze een taxi voor me willen regelen voor morgenochtend en dan gaan we verder naar de volgende etappe: Puerto Montt