Marmari

De volgende dag op tijd opgestaan, theetje gedronken en even bij de bakker wat broodjes gehaald voor onderweg. Tegen 10 uur zat ik weer in de auto, op weg naar Bouros Beach. De eigenaresse van mijn accommodatie had me de dag ervoor een lading attracties doorgestuurd, waaronder dit strand. En dat was eigenlijk best een tegenvaller. Het lag pal naast de weg, was best wel klein en niet erg bijzonder. Eventjes op en neer gelopen en toen maar weer doorgereden.

Volgende op de planning waren een tweetal watervallen en daarvoor moest ik een stuk het binnenland in rijden, wat betekent: de heuvels/bergen in (wanneer wordt iets een berg eigenlijk?). Al slingerend over de heuvels ontvouwt zich achter iedere bocht een nieuw uitzicht. Van prachtige valleien naar het diepblauwe van de zee. Je kunt hier wel blijven stoppen voor foto's! 

De eerste waterval lag direct langs de weg, de stroom loopt onder de brug door. Hier even gestopt en mijn broodje deels opgegeten. Een heerlijke plek in de schaduw van de bomen met het opstuivende water als verkoeling. Voor de tweede waterval moest ik nog wat verder de bergen in. Door smalle kronkelpaden omhoog en maar hopen geen tegenligger tegen te komen. Want laten we eerlijk zijn, dan zit ik gewoon vast. Maar het was zeer zeker de moeite waard! Vanaf de weg was het een klein stukje lopen en een oase van rust. De waterval zelf was niet erg hoog, maar de stroom lag vol grote rotsblokken die ooit van de bergwanden naar beneden waren gevallen. Ook hier tussen de bomen heerlijk koel.

De reis vervolgde zich terug naar de kust met een tussenstop bij Castello Rosso, de ruïne van een oud kasteel. Helaas stuurde mijn navigatie me over zulke kronkelweg en wist ik met enige regelmaat niet waar ik er dan af had gemoeten terwijl dat ding op tilt sloeg. Uiteindelijk de missie maar afgebroken en terug naar beneden gereden om het stadje Karystos te bekijken.

Hier even op een terrasje gaan zitten met een kop thee. Bijkomen van al die bergweggetjes en de frustratie van de navigatie. Daarna een stukje de pier af gelopen en terug door het stadje geslenterd. Qua horeca is het hier wat beter dan in Marmari en daarmee ook wat drukker (Duitse toeristenbus), maar verder is het niet heel bijzonder. Ondertussen was het ook echt wel warm geworden en een beetje plakkerig. Eerst zat ik nog te overwegen in Karystos te blijven eten, maar toch maar besloten terug naar Marmari te rijden en daar nog even uit te rusten.

Dinsdag is mijn laatste dag op dit deel van het eiland en ik besluit naar de andere kust te rijden. Hier zou een soort canyon zijn waar je langs de stroom kunt lopen die uitkomt op een strand. Vol goede moed begonnen aan de rit van een klein uurtje, welke uitliep in zo'n 2 uur omdat ik werkelijk waar 10 keer verkeerd ben gereden. En het ergste was nog dat het strand bezaaid lag met aangespoelde rommel en het pad langs de stroom niet toegankelijk was. Ondertussen moest ik ook ernstig naar de wc, maar ik zit hier niet in de buurt van enig dorpje of restaurantje.

De tweede stop was een ander strandje, waar ook een kantine-achtig ding zou moeten zijn. Fingers crossed dat die open was, maar helaas. En ook de toiletten waren niet te gebruiken. Het strand zelf daarentegen was prachtig, ik had er zo een uur kunnen zitten...maarja...die blaas leegt zich niet vanzelf. Dus hop de auto weer in, het onverharde pad omhoog slingeren en maar hopen dat ik er niet weer 2 uur over doe om terug in Marmari te komen. 

Onderweg kwam ik door het dorpje Paradisi en daar reed ik langs een restaurantje met de deur open en mensen op het terras. Dus op de rem, auto parkeren en kijken of ik naar de wc kan (en een theetje kan drinken). Dat kon gelukkig, er was een erg aardige meneer die Engels sprak en die zelfs voor mijn theetje heeft betaald. Pfoe, blaas weer leeg en even een pauze van al die slingerwegen. Dat doet een mens goed.

Het laatste kwartier terug naar Marmari ging als een zonnetje en daar trof ik in de tuin zomaar een paar schildpadjes aan! 

Na wat uitgerust te zijn, nog even mijn slippers gepakt en een paar minuten de stad uitrijden naar het zogenaamde Great Sand Beach. Wat een leugens! Is helemaal geen strandzand (kiezeltjes), en heel groot is het ook niet. Maar je kunt er lekker op een bankje zitten en ik heb zelfs nog even met mijn voetjes in het water gestaan!

Terug in de accommodatie ben ik helaas een beetje ingestort, dus ik blijf lekker binnen de rest van de avond. Gelukkig had ik nog wat lekkers bij de bakker gekocht vanmiddag.