Eretria

Woensdag en donderdag zijn voornamelijk 2 reisdagen om mij van het zuiden van Evia naar het noorden te krijgen. Onderweg slaap ik een nachtje in Eretria wat zo ongeveer halverwege ligt.

In Marmari start ik rustig op. In de haven vind ik een koffietentje waar ik een lekker ontbijt eet en dan rond een uur of 11 in de auto stap. De rit gaat voorspoeding en onderweg stop ik in Nea Styra voor een kopje thee. Dat woord weet ik inmiddels in het Grieks en het komt goed van pas, want de man in het restaurantje spreekt geen Engels. Nog even een klein rondje gelopen, onder andere langs een boekwinkeltje en een souvenirshop die helaas dicht was, en terug de auto in voor het volgende stuk. 

En mijn navigatie zou mijn navigatie niet zijn als hij me van de hoofdweg afstuurde en ik een klein kwartier over onverharde, smalle weggetjes door het binnenland van Evia hobbel. Ik moet toch eens uitzoeken welke instellingen dat ding heeft aanstaan....Achja, het was zeker een mooie rit en zo zie je nog eens wat.

Ik had bedacht nog een keertje te stoppen in Aliveri en daar te lunchen, maar ik was bang dan een stuk later aan te komen in Eretria dan ik had opgegeven bij mijn boeking. Dus ook het laatste half uurtje doorgereden (de auto gaf 5 minuten voor aankomst nog een waarschuwing of het geen tijd was voor een break).

Dan maar in Eretria even wat eten. Een stapel Amerikaanse pannekoeken met aardbeien en (heeeel veeel, te veel) chocoladesaus. En daarna op pad om de stad te verkennen. Aan de promenade staat een, voor deze stad, mega groot appartementencomplex dat helaas niet is afgemaakt. Het staat nog half in de doeken en is een echte spelbreker.Allereerst naar een schiereilandje met een heerlijk rustig strandje waar ik even op een grote steen met mijn voetjes in het koele water heb gebungeld. Verder stelde het daar niet al te veel voor, er is een hoop potentie onbenut gebleven (tot nu toe). Weer terug de stad in gelopen en cultureel gedaan door bij de ruïne van de Tempel van Isis te kijken. Ik wist niet dat het een ruïne zou zijn, dus dat hoopje stenen was een beetje een tegenvaller. Op de terugweg even een tussenstop in de souvenirshop en terug naar het pension waar ik vannacht verblijf.

Donderdagochtend vrij vroeg eropuit om een ontbijt te scoren. Dat werd in hetzelfde tentje als waar ik de pannenkoeken heb gegeten. Ik heb mijn les geleerd en bestel ze niet nog een keer. Desalniettemin is ook het broodje wat ik wel bestel wat te veel en ik vraag om het restant mee te nemen.

Ik was van plan 's ochtends nog naar het archeologisch museum te gaan, maar heb daar toch vanaf gezien. Het plan was namelijk om via Steni en Prokopi naar Rovies te rijden en ik Steni kon er goed gewandeld worden. Om niet al te laat op mijn bestemming aan te komen heb ik het museum dus toch geskipt. 

Steni is een bergdorpje in middenin het breedste gedeelte van het eiland. Ik rijd door een prachtige vallei en kom dan, samen met een aantal bussen scholieren, aan in Steni. Wat een drukte! Dat had ik niet verwacht. Snel even kijken waar ik heen moet en vlug het gekwebbel ontvluchten. Dat is maar half gelukt. Ik was goed op weg, maar de eerste fout was het niet aantrekken van een spijkerbroek vanmorgen. Het gras en de planten stonden aardig hoog en het ontwijken van prikkende stengels was een echte topsport. Omdat het niet beter leek te worden, maar besloten rechtsomkeert te maken en terug te lopen. Dan maar een uitgebreid rondje door het stadje. Toen ik bijna terug was bij de straat hoorde ik iets door de bladeren ritselen. Het leek verdacht veel op een slang, dus ik was blij dat ik niet verder was gelopen (blijkt nu dat dit waarschijnlijk een hazelworm was, ongevaarlijk, en niet eens een echt slang, maargoed.).

Nog even een theetje gedronken, mijn broodje van die ochtend opgegeten en door naar Prokopi. De weg erheen was weer prachtig. Het noorden van Evia wordt ook wel klein Zwitserland genoemd en dat is nog helemaal niet zo gek. De bebossing is hier meer naaldbomen dan loofbomen en je slingert door de bergen omhoog (en weer naar beneden). In Prokopi staat een kerk met het lichaam van een heilige, een serieus bedevaartsoort. Ik ben de kerk niet in geweest, heb er een rondje omheen gelopen en ben bij een van de vele terrasjes gaan zitten voor een...je raadt het al: theetje. En een ijsje. Die had ik nog niet gehad deze week, dus het werd hoog tijd!

Al met al had ik hogere verwachtingen van mijn activiteiten deze dag en had ik achteraf gezien dus best naar het archeologisch museum in Eretria kunnen gaan. Maarja, terug ga ik er niet voor!

Na mijn ijsje het laatste stukje naar Rovies gereden, waar je weer uitkomt bij de zee. En daar werd ik in het gasthuis begroet door een grote hoeveelheid katten en kittens! Wat een feest! Ik heb mij heel de vakantie al ingehouden geen katten te aaien. Het zijn er hier ontzettend veel en je wilt dan toch eigenlijk gelijk je handen weer wassen. Buiten dat ze ook best schichtig zijn, heb ik ze dus vooral van een afstandje bekeken. Maar nu gaat het toch een beetje mis.