Cabalgatas en los Andes

3 keer raden wat ik afgelopen vrijdag heb gedaan.

Op een paard door de Andes. (die zag je niet aankomen, hè?) Samen met Gaëlle, Youemay en de docente Spaans, Juana.

Goed, 's ochtends lekker vroeg afgesproken bij metrostation Tobalaba om daar de verbinding met lijn 4 naar het zuiden te pakken. Daarna met de bus colectivo richting Cajon del Maipo. Deze bus reed niet ver genoeg door, dat doet hij maar 1x in het uur, dus zo ver mogelijk meegereden en daarna een taxi colectivo genomen naar San Gabriel.

Daar bij het politiebureau gewacht op de baas van de paarden. Gelukkig was er een ontzettend lief hondje die de wacht hield. Ik wilde haar meenemen, maar dat mocht niet. Helaas.

Rond een uur of 12 op de paarden gestegen en vertrokken. Mijn paard heette Conquista. En ze had een veulen van een paar maanden, dus die ging mee. Gelijk aan het begin werd mij al duidelijk dat ik een vrij koppig paard had met een eigen willetje, en een veulen. Je ziet hem al aankomen. We waren nog geen 2 minuten op weg (we waren zelfs nog op het terrein) en Conquista trok een sprintje. Waarschijnlijk omdat ze vond dat haar kind iets te ver uit zicht was. Goed begin!

Na een uur door een adembenemend landschap gewandeld te hebben (en mijn paard die zich te goed vond om door een poeltje te lopen, dus een andere route wilde nemen), namen we even een korte pauze zodat we naar de rivier konden. Wat was het heerlijk om even van dat paard af te zijn! Beneden bij de rivier woei het vrij hard, maar dat was wel fijn. Een kwartiertje om ons heen gekeken en geprobeerd of er een echo was (die was er niet) en daarna weer opgestegen.

Toen werd het tijd om de bergen te beklimmen. Ik denk dat we zo'n uurtje geklommen hebben en daarna zijn we ongeveer halverwege de berg omegdraaid en weer terug gegaan. En toen had mijn paard er helemaal genoeg van. Ze was moe, ze wilde naar huis en ze had he-le-maal geen zin meer om haar voeten goed op te tillen. Dat resulteerde in een bijna-valpartij op een toch wel smal bergweggetje. Je kunt je voorstellen dat ik de rest van de weg naar beneden wat minder fijn vond.

Toen we beneden waren roken de paarden thuis en begonnen ze stukken te draven, wat na zoveel uur helemaal niet prettig meer is. Uiteindelijk liepen Gaëlle en Youemay een heel stuk voorop, liep ik met het veulen in het midden en de gids met Juana achteraan. Ik denk dat Conquista het ook niet leuk vond om alleen te lopen, want ze vond dat ze die anderen we in kon halen. Houd in gedachten dat ze haar voeten nog steeds niet goed genoeg optilde en daar gingen we bijna wéér! Dit keer nog net iets dramatischer dan de vorige. Toen besloot de gids dat het welletjes was en kwam hij naast ons lopen om Conquista in het gareel te houden. (en mijn gedachten van een vallend paard af te houden)

Rond een uur of 4 kwamen we weer aan en kregen we wat te eten. En om 5 uur de bus terug naar de rand van Santiago gepakt.

Ik ben blij dat ik een heel weekend heb om bij te komen, want ik het PIJN!!!

maar het was wel leuk, en de natuur was heel indrukwekkend. (Foto's komen eraan)

de komende 2 weken zal ik vrij weinig doen, aangezien ik 3 papers heb om in te leveren en ik al mijn dingen wel heb gedaan. Over 2 weken komt Anne hierheen en zullen we heerlijk de toerist uit hangen.