Horta en Corvo

Dinsdag checkten we uit bij ons hotel en hadden we de hele ochtend nog om Horta te verkennen voordat we op het vliegveld moesten zijn. We dropten onze spullen in de haven bij de exploitant en gingen op pad. Ook die dag was het weer erg warm, dus we gingen niet zo hard. In Horta is er niet al te veel te doen, er zijn een aantal kerken en vooral veel restaurantjes en cafés. We liepen de hoofdstraat uit en doken hier en daar een winkeltje in om te kijken voor souvenirs.

Maar eigenlijk waren we op weg naar de pier van de haven. Daar wordt al jaren door veel zeilers een eigen kunstwerkje op de straat en muur geverfd. Een lappendeken aan namen, jaartallen en tekeningen. Erg leuk om te zien wat voor grote reizen veel van hen gemaakt hebben en uit welke landen ze allemaal komen. Op de pier was het overigens brandend heet, dus we zijn niet al te lang gebleven.

Onderweg terug, op zoek naar een plekje om vroeg te lunchen, kwamen we langs de ijssalon waar ze ook crêpes met ijs verkochten. De keuze was snel gemaakt! We hebben heerlijk gesmikkeld, en zijn even bijgekomen van het geslenter door de stad. Daarna vervolgden we onze weg terug naar de haven, met nog een tussenstop om wat te drinken en de tijd te doden, voordat we de koffers ophaalden en werden opgepikt door de taxi.

En toen was onze tijd op Faial echt ten einde. We stapten in een klein vliegtuigje (plek voor zo'n 40 mensen) en zetten koers naar Flores.

Het was een klein uurtje vliegen en het vliegveld van Flores is zo mogelijk nog kleiner dan die van Faial, dus we stonden snel buiten. Onderweg naar het appartementje wat we gereserveerd hadden kwamen we langs een toeristenbureautje waar we naar binnen stapten om te vragen of er de volgende dag misschien nog plek was om naar Corvo te gaan. Dit stond op ons lijstje, maar een aantal weken voordat we vertrokken konden we nergens nog een plekje vinden. Er was geen plek in de guided tour, maar er was wél plek voor ons op de boot de volgende ochtend. Wat een meevaller!

We stapten door naar het appartement en hebben daar gelijk de eerste was aangezet. Heerlijk!

Woensdagochtend stond ik op tijd op om nog een wasje te kunnen draaien voordat we zouden vertrekken voor Corvo. We hadden een ticket gekregen en moesten om kwart voor 11 in de haven zijn. Voorop stond een QR-code met de locatie, dus wij gingen om kwart over 10 op pad. Daar aangekomen leek er niet al te veel bedrijvigheid te zijn en we vroegen ons af of we wel goed waren.

Ravi stapte binnen bij het museum daar en toen bleek dat we precies aan de andere kant van het stadje moesten zijn. Het eind lopen ging niet binnen de tijd die we hadden (het was inmiddels al kwart voor 11) en de alleraardigste dame daar bood aan ons met haar auto erheen te rijden. Superlief en zo waren we mooi op tijd. Niet in de laatste plaats omdat het bootje pas om 11 uur aan kwam varen en toen het hele "inchecken" en instappen nog moest beginnen.... Misschien was het toch te lopen geweest.

Om half 12 vertrok de boot, zo'n zelfde als die we voor het walvisspotten hadden (maar dan een slagje groter) en voeren we eerst langs de kust van Flores. Een indrukwekkend landschap met om elke hoek een ander type rotswand. We gingen ook nog een drietal grotten in, waarvan 1 echt gigantisch. Onze schipper had er overigens aardig de vaart in en we stoomden door naar Corvo. Het kleinste eilandje van de Azoren op zo'n 35 km van Flores.

Het waaide stevig dus het was een wat hobbelige rit, maar we kwamen veilig en wel aan in het haventje van Corvo. Hier stonden een aantal busjes op ons te wachten om ons naar boven naar de krater te brengen.

We hadden besloten de wandeling in de krater te gaan maken, welke relatief eenvoudig zou zijn. Behalve de afdaling en de klim terug omhoog. We stapten uit de busjes en kregen gelijk spijt van onze kledingkeuze. Er stond een harde wind en het was eigenlijk gewoon koud. Hier waren we niet op voorbereid.

Met de hoop dat het beneden in de krater wat luwer zou zijn, begonnen we toch aan de afdaling. Het was vrij pittig, maar het uitzicht was geweldig! In de krater hebben zich 2 meren gevormd en ook hier bloeien er op de kraterrand blauwe hortensia's. Het lijkt haast of de rand wordt gecultiveerd, met zijn vakjes van bloemen en muurtjes.

We wandelen door de krater en genieten van elke keer weer aan prachtig gezicht. De bodem is hier en daar wat zompig en er zitten grote gaten in van de koeien die hier grazen. Dat is trouwens ook een klein avontuur op zich, want die beesten zijn groot. Op een gegeven moment was er een kudde op pad naar een volgende locatie en brak er bonje uit aan het begin. Toen hebben we maar even rustig in een hoekje gewacht tot ze voorbij waren.

De trek omhoog was weer een kleine uitputtingsslag, maar we hebben het gehaald. Er stond nog een busje boven die andere mensen had gebracht en op hen stond te wachten. Maar hij piepte ons er even tussendoor en reed heen en weer naar het plaatsje om ons af te zetten. Daar dronken en aten we nog wat. Behalve de flessen water, een appel en wat koekjes voor onderweg hadden we die dag nog niets substantieels gegeten of gedronken dus daar waren we ernstig aan toe.

Bij dit cafeetje stonden ook een paar ouderwetse molentjes waar ik nog even ben wezen kijken en je had er een mooi uitzicht op het eiland Flores.

Om half 6 ging de boot weer terug en toen had ik toch een beetje flashbacks naar Saba. Gelukkig zaten we in een andere boot (geen catamaran) en duurde de overtocht beduidend korter (maar 30 minuutjes in plaats van 1,5 uur), maar die grote golven om je heen zijn toch geen pretje.

De rest van de week gaan we Flores ontdekken.