Toerist in eigen land - Middelburg

Februari is bijna ten einde en deze maand was het de beurt aan Middelburg. Met storm Ellen in aantocht vertrok ik vrijdagochtend met de trein naar Zeeland; goed anderhalf uur.

Ik had een appartementje gehuurd zodat ik zelf lekker mijn ontbijtje kon klaarmaken 's ochtends en net wat meer ruimte en vrijheid had dan in een hotelkamer. Prachtig lichte benedenwoning en op 5 minuutjes lopen van het stadscentrum, heerlijk!

Rond half 12 kwam ik aan en kon ik mijn koffertje alvast wegzetten om gelijk de stad te kunnen gaan ontdekken. Allereerst een rondje rond de Abdij gelopen, het Stadhuis bekeken en daarna bij café De Juf geluncht. Ik ben nog steeds niet helemaal uit het idee achter de inrichting, want er was één deel heel erg gefocust op schoolgerei (linialen en een landkaart aan de muur), terwijl een ander deel weer als een soort stadstuin was ingericht met een verroeste fiets aan de muur. Het heeft me in ieder geval lekker bezig gehouden.

Na de lunch besloot ik het Zeeuws Museum te bezoeken. Praktisch het enige museum in Middelburg, maar wel erg interessant met uiteenlopende onderwerpen. Zo was er uiteraard een tentoonstelling over de geschiedenis van Zeeland, maar waren er op de zolder ook zogenaamde "Wonderkamers" waar verschillende artefacten uit de wereld bij elkaar waren gebracht. Van een gemummificeerd kind uit Egypte tot een verentooi uit Zuid-Amerika, van Chinees porselein tot een vinvisschedel. Bijzonder en af en toe een beetje luguber. 

Daarna ben ik nog even het Zeeuws archief ingewandeld. Meer omdat ik op internet had gezien dat de architectuur heel bijzonder was, maar ik heb het waarschijnlijk niet goed aangepakt, want ik bleef in de bezoekersruimte hangen en had niet het idee dat je veel meer kon zien.

Daarop besloten terug te gaan naar de thuisbasis en eens te gaan bedenken waar ik die avond wilde eten. Want mij was aangeraden te reserveren, zéker op zaterdag, omdat je anders gewoon nergens meer aan een tafel komt. En zo geschiede. Voor vrijdagavond had ik een reservering bij het Marktcafé bij het Stadhuis geplaatst en heb ik genoten van een heerlijke kipsaté 

Die avond zocht ik op wanneer ik de Lange Jan kon beklimmen, omdat deze er vrijdag erg gesloten uit zag. Op internet vond ik terug dat je op zaterdag vanaf elf uur naar boven kon gaan en dus besloot ik de volgende dag in de ochtend de toren te beklimmen en de middag naar Vlissingen te gaan.

Op zaterdagochtend ging de toren echter niet open. Misschien omdat storm Ellen al wat in de buurt was gekomen, misschien omdat hij in de winter sowieso niet open gaat. Ik heb geen idee. Dus eerst maar even een warme chocomelk bij Bakkerij Bliek om de hoek genomen en daarna naar het station voor de trein naar Vlissingen.

Met een redelijke omweg kwam ik daar via het centrum bij de boulevard uit. En met zeven dode vingers vond ik mijn weg naar één van de hotel-restaurants aan de zee om op te warmen en te lunchen. Hoewel ik niet het gevoel had dat ik erg welkom was, smaakte de tosti toch goed en kon ik er weer tegenaan om terug te lopen langs de kust. 

Ik zwalkte af en toe als een dronkaard over het strand als de wind me weer eens te pakken had, maar ben heerlijk uitgewaaid en met droge voeten (het water werd abrupt en ver het strand op geduwd) terug bij het station gekomen. 

Bij terugkomst een reservering gemaakt bij een Italiaans restaurant die me werd aangeraden en ik had volgens mij het laatst beschikbare tafeltje van de avond. Lekker lasagne en tiramisu gegeten (niet heel erg #yolo dit weekend, sorry Tes) en daarna nog Wie Is De Mol gekeken.

Inmiddels was de wind aardig toegenomen en rammelden de ramen 's nachts in de kozijnen. Eigenaresse Daniëlle vond dat Ellen veel erger was dan Storm Ciara en ze was bang dat haar puppy zou wegvliegen tijdens het uitlaten.

Bij aankomst in Middelburg las ik in de brochure over een wandeling langs de stadswal, 4 km leek me een mooie afstand. Ik had gedacht dat ik die zondagochtend nog zou gaan doen, ergens te lunchen en daarna terug naar huis. Het was die zondag echter zulk bar en boos weer, ik had zaterdag al aardig wat kilometers gelopen in Vlissingen en was eigenlijk best wel een beetje moe, dat ik besloot gewoon lekker op tijd terug naar Dordt te reizen.

Zo gezegd, zo gedaan. Om elf uur trok ik de deur achter me dicht, liep terug naar het station en nam om half 12 de trein terug naar huis.

(daar las ik overigens op het nieuws dat de boulevard in Vlissingen dicht was gegooid in verband met de storm, dus timing is alles)