Isla Isabela

Na het eiland van Santa Cruz verkend te hebben, ben ik op de boot gestapt voor een paar dagen Isabela. Door velen werd mij verteld dat dit eiland veel mooier is dan Santa Cruz, dus de verwachtingen waren hooggespannen.

Eerst was er dan de bootrit. Goed 2 uur over een vrij ruwe zee, waardoor de boot geregeld van die klappers maakte waarvan je ribben tegen elkaar klapperen. Na een uur was ik het toch wel zat, maar toen waren we dus pas op de helft. Het was overigens prachtig om aan te komen in het haventje van Puerto Villamil; helder blauw water en veel kleiner dan Puerto Ayora op Santa Cruz. Ik werd opgewacht door een vriendelijke taxi chauffeur die me afzette bij mijn hotel. 

Wat me gelijk al opviel is dat de wegen hier vrijwel allemaal onverhard zijn, ben dus blij dat ik voor de taxi gekozen had, want had je mij al met die hutskoffer door het zand zien lopen?

Het internet is hier een stukje beter dan in Santa Cruz, waar ik de laatste 2 dagen geen verbinding kon krijgen met het netwerk. Dus eerst maar eens tripadvisor gecheckt voor een plek om te eten. Het was inmiddels tegen 6-en (zo dacht ik, want later bleek mijn telefoon op zee te hebben bedacht dat ik weer terug in Quito was). Hup, de stad in om een hapje te scoren. Veel was nog dicht (zondag?) dus maar ergens neergestreken en een pizza Hawaii (don't judge) besteld. Ik heb betere gehad...

En toen was het tijd voor bed, want de volgende dag had ik een tour geboekt die om 7 uur 's ochtends zou vertrekken.

===

Dinsdag en tijd voor de tour naar onder andere de Sierra Negra vulkaan. Ik had gelijk bij het hotel geboekt toen ik ook mijn kamer reserveerde en wist eigenlijk niet zo heel goed wat de tour inhield. Behalve het bezoeken van 2 vulkanen. De dames van de receptie waren er vanmorgen ook niet om wat vragen te beantwoorden, dus toen het over 7-en was en er nog geen busje was voor komen rijden, begon ik me lichtelijk zorgen te maken. Moest ik ergens naar een verzamelpunt? 

Het was iets voor half 8 toen ik dan toch werd opgehaald. En ik was de eerste van de groep, ze liepen dus goed op schema! Toen de gids me ophaalde vroeg hij of ik water had. Ik had mijn dopper gevuld, dus "Ja." Hij leek niet overtuigd door de hoeveelheid en merkte even later op dat we 16 km zouden lopen. Wacht. Wat?

Ik had nog een extra fles in mijn koffer zitten, maar we waren inmiddels al andere mensen aan het ophalen. Aan de chauffeur gevraagd of ik nog even terug kon (we stonden letterlijk om de hoek), maar hij zei dat we onderweg wel ergens water konden kopen. Oké dan. En dus, bij het laatste ophaalpunt nog een flesje water gescoord. En dat was nodig ook.

We reden eerst een half uurtje naar het startpunt van de wandeling en arriveerden in de mist en de kou (blij dat ik mijn trui aan had gedaan). Daarna begon de wandeling. Ongeveer een uur naar het eerste uitkijkpunt over Sierra Negra. Een enorme krater (caldera) die voor het laatst in 2015 is volgestroomd met "verse" lava. Voor de uitbarsting was het plateau zo'n 5 meter gestegen, daarna weer ingezakt. De lava is nog steeds warm, te zien aan de stoom die er vanaf komt als het geregend heeft.

Onderweg wees onze gids ons op een aantal planten. Zo is er door de boeren op het eiland zo'n 30 jaar geleden de guave-boom geïntroduceerd, omdat deze goed gedijd in dit klimaat. En dat doet hij inderdaad. Waar het eiland normaal gesproken bedekt was met grassen en varens, komt het nu ook om in de guave-bomen. Daarnaast liepen we langs een eenzame hortensius: "beautiful hortensius, not from Galapagos." 

De weg vervolgde zich langs de zijkant van de krater naar een volgend uitkijkpunt en daarna naar de overgang tussen Sierra Negra en Chico Volcano. Dit is feitelijk een grote vlakte langs de noordkant van de Sierra Negra vulkaan waar het magma zich uit kleine kratertjes heeft geperst over de jaren heen. Het zijn dus niet echt vulkaantjes op zich, maar uitlaatkleppen van onze grote vriend. Hier hebben we zo'n uur over de lavavlakte gelopen naar een prachtig eindpunt met uitzicht over een groot deel van het noorden van Isabela. 

Nog wat leuke feitjes:

- De Galapagos is voor 97% beschermd natuurgebied, de overige 3% is voor de bevolking (steden, vliegveld, boerderijen)

- Er is momenteel 40 nautische mijlen vanuit alle kusten beschermd natuurgebied, maar ze willen er nog 10 bij.

- Isabela bestaat uit 6 vulkanen en op praktisch iedere vulkaan leeft een andere schildpaddensoort. 

Na het uitwaaien op de top, was het tijd voor de terugweg. En dat was lichtelijk afzien. Niet alleen waren de schaduwen tot stipjes gereduceerd door de middagzon, mijn lijf is ook niet getraind om meer dan 10 km te lopen. Waar we op de heenweg meerdere stops hadden gemaakt, hielden we het op de terugweg bij 2 en dat hadden er voor mij best 3 mogen zijn. En hoewel het nu grotendeels bergafwaarts was, zijn je benen dat op een gegeven moment ook wel zat. 

Ik kwam dus redelijk kapot, en stoffig!, aan bij de bus die ons met een halfuurtje weer afzette bij het hotel.

Ik bedacht snel even wat te eten en daarna een fiets te huren (want je denkt toch niet dat ik nu nog ga lopen) en naar het breeding center te fietsen. Er liep ook een wandelpad langs een aantal lagunes waar mogelijk flamingo's te zien zouden zijn, dus ook hier een kleine tussenstop gemaakt. Totaal heb ik er denk ik 5 gezien, maar hé je kunt niet alles hebben en beter dan San Pedro in Chili gaat het toch niet worden.

Het breeding center was overigens niet veel bijzonders. Ik was natuurlijk al op Santa Cruz bij het Charles Darwin research station geweest en dit was eigenlijk de kleine variant en specifiek voor de schildpadden die op dit eiland voorkomen.

Het originele plan was om daarna op het strand de zonsondergang te kijken, maar er kwam een aardige wolkenpartij aangerold dus van een zonsondergang kwam niet veel terecht. Dus nu lekker in bedje uitrusten van een enerverende dag op de vulkaan.

En morgen gaan we weer met de boot terug naar Santa Cruz, want op woensdag vlieg ik terug naar het vasteland.