Loja en Vilcabamba

Voor zaterdag stond het verkennen van de stad Loja op de planning, gezien het vanaf de middag mogelijk zou gaan regenen. Ik wilde wat uitslapen, maar dat gaat me in dit land gewoon niet meer lukken. Het zal altijd 7 uur blijven. Ik had overigens geen haast om uit bed te komen. 

De eerste stop zou een uitkijkpunt zijn. Volgens de lonely planet gids was er in het park een kabelbaan die je erheen zou brengen. Nou ben ik de heuvel op geklommen naar het park (SPIERPIJN) en die kabelbaan...tja, die moet nog gebouwd worden. Het mannetje bij de ingang raadde me echter af via het wandelpad omhoog te lopen, omdat ik dan mogelijk beroofd zou worden en de wachtertjes waren er nog niet om me te begeleiden. Dus onverrichte zaken weer terug naar het centrum gelopen.

Op Calle Lourdes een souvenirwinkeltje ingestapt en daar een hele tijd met de dame zitten kletsen (en niet alleen omdat ik een hongerklop kreeg en even moest gaan zitten). Ze vertelde me over de verschillende etniciteiten hier in de regio en over een bos waar de bomen van steen zijn (Bosque Petrificado de Puyango). Net even gegoogled en het ligt bij de grens met Peru. 

Calle Lourdes is overigens een smal straatje met kleurrijke gebouwtjes en één van de toeristenattracties hier. 

Ondertussen was ik nog steeds op zoek naar een plek om te ontbijten, of in ieder geval een kop thee te kunnen drinken.

Na toch wat gegeten te hebben mijn weg vervolgd naar een aantal kerken. Net als in Cuenca zijn ze geschilderd in prachtige kleuren van binnen en buiten, met mooie muurschilderingen. 

Daarna bij het Museo de la Música een kop thee gedronken. Het museum zelf stelde niet veel voor. Het waren vooral foto's uit de oude doos met de bezetting van de orkesten en koren. 

Ten slotte een ander uitkijkpunt gevonden. Ditmaal met een lange trap naar boven geklommen en uitgekeken over de stad en de bergen eromheen. 

===

Zondag had ik eigenlijk niet zoveel zin om veel te gaan ondernemen. Ik was lang in bed blijven liggen en ben tegen 10 uur de stad in gegaan om een ontbijtje te scoren. Op de planning stond de botanische tuin van de universiteit. Die zou om 1 uur pas opengaan, dus waarom zou ik dan al om 9 uur, op een zondag, door een dichte stad gaan lopen?

Per toeval (omdat de cafétjes die ik uit had gezocht dicht waren) kwam ik bij een gezond zaakje terecht, waar ik een heerlijke yoghurt met fruit heb opgesmikkeld. Toen ik net was begonnen, kwam er een mevrouw bij me aan tafel zitten. Ze vroeg of ze mocht aanschuiven en ik ging er vanuit dat het vol was, dus geen probleem! 

Ze heette Susana en we hebben goed een uur zitten kletsen over van alles en nog wat. Hartstikke leuk! Daarna vroeg ze of ik het misschien leuk vond om mee te gaan naar Vilcabamba. Dat is een klein plaatsje in de buurt van Loja waar alle gepensioneerde gringo's heen gaan omdat het daar heeeeel gezond schijnt te zijn.

Vilcabamba stond op mijn lijstje, maar omdat er verder vrij weinig te doen is, had ik geen zin om daar helemaal met de bus heen te gaan om een rondje te lopen en met een uurtje weer terug te gaan. Maar een uitje met de familie leek me dan wel weer leuk.

Dus manlief gebeld of hij naar Vilcabamba wilde rijden. Nou, dat wilde die wel. Dus aan de wandel naar huis. Onderweg kwamen we nog langs de Poort van de Stad. Stond ook op mijn lijstje, maar ik dacht dat die wat verder uit de richting was, dus daar niet meer heen gegaan de dagen ervoor. Maar dat viel reuze mee eigenlijk. Loja is ook niet zo groot natuurlijk.

Uiteindelijk ging alleen de oudste van de 3 zonen mee op stap (en die had het na een tijdje wel gezien volgens mij hahaha). Onderweg zijn we nog gestopt om te lunchen. Geen idee wat ik precies gegeten heb, maar het smaakte wel. Daarna nog gestopt in Malacatos, een plaatsje vóór Vilcabamba, en daar onder andere de kerk bezocht. Die had een hele mooie deur en mooi glas-in-lood.

Ondertussen werd me de oren van het hoofd gevraagd over Nederland. Hoe is de economie? Ja, wel goed geloof ik. Wat is jullie grootste export product? Weetikveel! Kaas ofzo? Misschien moet ik me wat meer in mijn eigen land gaan verdiepen...

En toen kwamen we aan op het centrale plein van Vilcabamba. En ik moet zeggen dat het er echt heel gek uitziet om zoveel oudere westerlingen rond te zien hangen tussen de (jongere) Ecuadorianen. Samen met Miguel een aantal rondjes rond het plein gelopen en foto's gemaakt van de huizen. Ik was overigens blij dat ik hier niet een dagtrip met de bus van had gemaakt, want het was het niet echt waard geweest. 

Op de terugweg kwamen we middenin een wolkbreuk terecht. Het bouwt hier schijnbaar heel de dag op en dan komt het met bakken tegelijk naar beneden, maar het is met een kwartiertje/halfuurtje klaar. Je bent wel doorweekt als je erin zit. Dat dan weer wel.

Ik werd weer bij mijn hostel afgezet en ze hebben gelijk een taxi gebeld die me naar het vliegveld kon brengen de volgende ochtend. Super handig.

En toen heb ik rustig aan mijn koffer ingepakt, spulletjes klaargelegd en vroeg naar bed. Want om kwart over 4 ging de wekker voor mijn vlucht van half 8 naar Quito.