Schengen ...

Na lang dubben over hoe ik mijn laatste dag zou besteden, besloot ik naar het drielandenpunt in Schengen te gaan. Ik had een wat kortere wandeling gevonden die onder meer door de wijngaarden zou lopen.

Het eerst stuk liep langs de hoofdweg en ik ben blij dat ik mijn grote doek elke dag braaf in mijn tas stopte, want ik had hem nodig die dag om mezelf te beschermen tegen de zon. Vrij snel moest ik de heuvels in Frankrijk in, met mooie uitzichten over het dal en de rivier de Moezel. En toen begon de routebeschrijving wat te haperen.

Niet zeker of ik het zijpaadje had gemist, want wat wordt verstaand onder "spoedig"? Bijna klaar om rechtsomkeert te maken, kwam ik een T-splitsing tegen met bordjes voor de Schengen-route. Mijn boekje dus maar gauw achterwege gelaten en dit pad gevolgd. Gelijk hup recht omhoog de bossen in en even later over een sluip-door-kruip-door paadje.

Hierna was het een kleine ravage op de heuvels. Veel omgevallen bomen waarvan er 1 grote het pad versperde. Gelukkig waren ze zo aardig geweest treden in de stam te hakken zodat je er gemakkelijk overheen kon klimmen. Echter maakte het gekraak van 1 boom in de buurt dat ik hier niet al te lang ben blijven hangen om een foto te maken. 

En toen was het tijd voor de wijngaarden. Hoog in de heuvels was het met een briesje goed te doen in de zon en ondanks het soms hoge gras, was het een makkelijk pad om te lopen. Met wederom de mooie uitzichten over het dal. 

Net voordat ik het dorp weer inliep kwam ik langs een bak water die gevoed werd door de bron bovenop de heuvel. Heerlijk fris water om even snel mijn handen in te dopen. Ik had er zo heel de dag kunnen blijven staan. 

Bij het drielandenpunt was het tijd voor het ijsje waar ik al de hele week op zat te wachten. Frans is hier de dominante taal en zoals het de Fransen betaamd spreken ze weinig Engels. En mijn Frans komt niet veel verder dan "oui" en "s'il-vous-plaît", maar we zijn eruit gekomen!