Toerist in eigen land - De Veluwe

Nu de stedentripjes wat stil zijn komen te liggen dit jaar, besloot ik afgelopen week de Nederlandse natuur maar eens op te zoeken. Even er tussenuit in ongetwijfeld de veiligste omgeving van dit moment.

De keuze was gevallen op de Veluwe waar ik een Tiny House had gehuurd in een Landalpark (je kunt niet alles hebben...) nabij Apeldoorn. Het huisje was schattig en functioneel ingericht, het was er alleen stervenskoud. Had er waarschijnlijk mee te maken dat het de bedoeling is dat er naast de centrale verwarming ook een openhaardje gestookt zou worden, maar Fryke en vuur gaan niet goed samen.

Dinsdag, de dag van dé persconferentie, had ik kaartjes voor het Kröller-Müller Museum gereserveerd. Ik reed naar Hoenderloo waar ik de Hoge Veluwe op ging en via een wandelroute naar het museum liep. Prachtige natuur en op de voetpaden praktisch niemand behalve ik. 

Het plan was om in het museumcafé te lunchen en daarna (om 14.00 uur) het museum te bezoeken. Echter bleek het café ín het museum te zitten en moest ik teruglopen naar het centrumplein om daar in het restaurant wat te eten. Het was er vrij druk, maar je kon er contactloos bestellen en betalen en ik heb er een heerlijk tomatensoepje en tosti gegeten. En ik had zelfs nog wat tijd over om in mijn boek te lezen.

Mijn voeten en benen waren om dat moment echter al redelijk moe, dus ik besloot een witte fiets mee te nemen en terug te fietsen naar het museum. Daar was ik precies om 14.00 uur en ik kon zo doorlopen naar binnen. Ook hier een route van eenrichtingsverkeer over alle zalen en door de beeldentuin. Het meeste was niet helemaal mijn smaak (vooral de tijdelijke tentoonstelling Paint it Black; moderne kunst waar ik altijd wat agressief van word), maar gelukkig was daar aan het eind de zaal met Van Gogh die veel goed maakte.

Met de witte fiets terug naar de ingang, want na 12,5 km in de benen konden ze absoluut de 7 km naar de ingang er niet meer uitpersen. Snel even langs de lokale Spar om wat broodjes voor ontbijt en lunch te halen en dan door naar het restaurantje in Loenen waar ik die avond gereserveerd had. Heerlijk (en te veel) gegeten.

De volgende dag besloot ik mijn plan toch door te zetten, maar zelf lunch mee te nemen. Ik vertrok in de loop van de ochtend naar Rheden waar ik een route over de Veluwezoom wandelde. De hei is al niet meer paars, maar af en toe kun je de gloed nog bespeuren. Het was hier beduidend drukker op de paden, omdat het voornamelijk een wandelgebied is.

Ik heb de hele weg toch vooral heel erg mijn best gedaan om geen kevers te pletten onder mijn schoenen, iets wat zo te zien maar weinig mensen in de gaten hadden. Ze zaten dan ook overal!

Het was heerlijk weer en op de terugweg kwam de zon zelfs even om de hoek kijken. Ik had een klein rondje van zo'n 8 km uitgezocht en kon daardoor op tijd weer op huis aan. 

Die middag heb ik mijn boek uitgelezen en wat dingetjes van mijn to-do lijstje kunnen schrappen. Hoewel het nog had gekund, heb ik niet meer buiten de deur gegeten en gewoon mijn prakje opgewarmd in de magnetron.

En op donderdag was het al weer tijd om terug naar huis te rijden. Alles ingepakt en in de auto gemikt, uitgecheckt, ruzie gemaakt met de TomTom en de zon achterna naar Dordrecht.

Ik ben heerlijk bijgekomen van deze paar dagen natuur. Het was tenslotte alweer een jaar geleden dat ik écht in de natuur ben geweest. En dat was in Ecuador (can you believe!), dus het was hoog tijd voor een nieuwe dosis.