School in Turrialba

Mijn eerste week school hier in Turrialba is al weer bijna voorbij.

Afgelopen zondag ben ik hier aangekomen. In Turrialba moest ik boodschappen gaan doen, want anders had ik 's avonds niets te eten, dus heb ik 's middags de wandeling naar het dorp gemaakt. Goed te doen, alleen het stukje waar je door een weiland en over prikkeldraad moet is een kleine uitdaging. Ik kwam echter zo uitgeput aan in het dal (het is daar een stuk warmer) dat ik maar een taxi terug heb genomen, want ik had geen zin om nog een uur op de bus te wachten...met mijn kip.

Maandag had ik mijn eerste soortement van les. Het was vooral de docente die aan het peilen was hoe goed mijn Spaans was en waar nog aan gewerkt moest worden. Dat blijkt dus de subjuntivo te zijn (niet geheel tot mijn verbazing). Dus daar begonnen we dinsdag dan ook mee.

Zondag kwamen er nog 2 Deense meiden aan die ook les gingen nemen, alleen zij konden nog helemaal geen Spaans dus ik krijg apart les. Mijn lessen zijn van 1-3, wat wat onhandig is omdat het zo de dag breekt en je eigenlijk niet veel kunt doen. En dat doe ik dus ook niet echt.

Maandag kwam er een familie met 3 jonge kinderen aan en 2 meiden uit de VS. Dinsdag werd ik gevraagd of ik van kamer wilde wisselen en werd ik naar een één persoonskamer verhuisd, zodat een Frans tweetal mijn vorige kamer kon betrekken. Voorlopig mag ik in deze kamer blijven (woot woot!).

De familie bleef 2 nachten en moest onverhoopt de eerste nacht op matrassen in de woonkamer slapen omdat een mierennest hun kamer had overgenomen. De kinderen waren ook heerlijk hyper actief en alle rust was dan ook meteen verdwenen. Gelukkig bleven ze niet lang!

Dinsdag ben ik nogmaals naar het dorp gegaan, dit keer met de bus. Ik had een schema gekregen met de bustijden van de school naar Turrialba en terug. Er stond op dat de tijden een benadering waren, want dat het er geheel aan lag hoe lang de bus erover deed om de berg op/af te rijden. Dus ik ging 10 minuutjes voordat hij zou komen naar de bushalte en heb daar goed een half uur gezeten. Toen ik terugging om te vragen hoe ongeveer ongeveer was, zei Lindsey dat hij best nu ongeveer kon komen. Dus ik weer snel terug, en inderdaad. Hij kwam aanrijden. Had ik hem toch bijna gemist! Wederom boodschappen gedaan en met de bus weer terug. Het lastige was dat ik niet precies wist waar de school was, hoe ver, oftewel wanneer ik iets moest ondernemen om de bus te laten stoppen. Ik wist ook niet of ik wel ergens op een knopje moest drukken of dat de bus sowieso zou stoppen. Op een gegeven moment dacht ik dat we al voorbij waren gereden, dus sprak ik de mevrouw naast me aan of ik op een knopje moest drukken. Dat deed ze voor mij en de bus stopte precies voor de school! phew.

Woensdag heb ik heel de dag niets gedaan, maar dat heb ik gecompenseerd door vandaag 2x naar het dorp te lopen. 's Ochtends ben ik gaan lopen (de poorten waren gelukkig open, dus geen weilanden en prikkeldraad deze keer! hoera!) en heb ik boodschappen gedaan en de bus terug genomen. De buschauffeur gaf aan dat hij zou stoppen bij de school, maar hij reed er dus keihard voorbij. Wederom vroeg ik aan iemand hoe ik de bus kon laten stoppen, en dit keer moest ik aan een draadje trekken... Toen de chauffeur stopte wist hij meteen dat hij mij vergeten was en bood dan ook uitvoerig zijn excuses aan. Gelukkig was het maar 1 halte, dus ik hoefde niet ver te lopen.

Toen na mijn les vroeg Lindsey of ik nog wat nodig had uit het dorp, aangezien hij erheen ging lopen. Ik vroeg hem of hij wist waar ze ansichtkaarten verkopen (want die staan ook nog op de planning) en hij zei dat ik mee kon en hij het me liet zien of dat hij het me ging proberen uit te leggen. Ik besloot hals-over-kop om mee te gaan. En zo begon ik mijn tweede work-out van de dag. We hebben heel Turrialba doorgelopen, maar geen ansichtkaarten kunnen vinden; er komen simpelweg te weinig toeristen.  Op een gegeven moment hadden we de weg gevraagd aan een vrouwtje en (natuurlijk) wilde ze me toen bekeren tot het christendom.... Ik trek dat soort mensen aan geloof ik. We hebben haar maar snel afgewimpeld. Lindsey wilde in eerste instantie weer naar boven gaan lopen (ik zou sowieso de bus nemen) maar besloot toen toch maar om mee te gaan met de bus.

Vandaag was ook voor het eerst de vulkaantop te zien. Tot nu toe was deze altijd gehuld in wolken. En eerlijk gezegd was het een kleine teleurstelling (zeker voor Lindsey geloof ik). Dagen van wachten en hopen en de top is geen mooie punt, maar eigenlijk verborgen de wolken niet bijzonder veel. Het was wel heel cool om hem licht te zien roken!

Ondertussen regent het hier dagelijks. Meestal 's nachts/'s avonds of vroeg in de ochtend. Maar overdag is het veelal droog en staat er een heerlijk zonnetje.

Morgen is mijn laatste dag van de lesweek en ik vermoed dat ik verder ook niet veel ga doen aangezien ik enorme spierpijn op voel komen...oeps