Historisch Cuenca

Cuenca is een prachtige historische stad in de bergen van Ecuador. De bus deed er goed 4 uur over om vanuit Guayaquil hierheen te rijden. En wat was de route prachtig! We reden door het nationale park Cajas over slingerwegen met haarspeldbochten die steeds weer een adembenemend uitzicht onthulden.

Voor de reis naar Ecuador heb ik mezelf flinke angst aangejaagd voor hoogteziekte. De ene nacht in Guayaquil heb ik zelfs nog weer lopen googelen. Niet zozeer angst om er last van te krijgen maar meer omdat wordt gezegd dat je absoluut niet verder moet stijgen als je last krijgt. Een beetje jammer wanneer je je reis hebt uitgestippeld en je simpelweg niet veel tijd hebt om ergens echt te acclimatiseren. En vanaf hier ga ik alleen maar verder de hoogte in.

Gelukkig ligt Cuenca precies op de grens qua hoogte vanaf wanneer je last kunt krijgen van hoogteziekte (2500-3000 meter) en tot nu toe heb ik nog vrij weinig last. 

Bij aankomst in de stad was het gelijk al een verademing. Niet alleen voelde de lucht een heeeel stuk schoner dan Guayaquil, het was ook een heel stuk stiller hier. Nog steeds wel redelijk wat auto's, maar amper getoeter en geen schreeuwende taxi chauffeurs. Ik moet eerlijk zijn: ik ben te lang en te vaak in Guayaquil geweest en ik ben die stad helemaal zat, dus alles is beter dan daar. 

Mijn hotel ligt precies in het centrum van de stad aan een plein waar ook de twee belangrijkste kerken liggen. Per ongeluk heel goed geboekt dus! Na het inchecken ben ik eerst geld gaan halen en toen op zoek gegaan naar een café waar ik een late lunch kon eten. 

Ik belande bij Café de Alicia waar ik een ontbijtje heb besteld (dat kan hier vaak tot ver in de middag, fantastisch!). En toen begon de regen. En het is eigenlijk heel de avond en nacht niet meer opgehouden.

Om mezelf te dwingen toch goed te blijven eten, ben ik een paar blokken gelopen naar een Italiaans restaurantje. Alle eenlingen werden in een aparte ruimte gezet. Beetje vreemd, maar oké. Ik nam een gokje en bestelde zowel een voorgerecht als een hoofdgerecht. Altijd risicovol sinds de porties hier zo groot zijn, maar ik dacht: knoflookbrood, dat is meestal toch 3 of 4 stukjes. Het was praktisch een heel brood! 

Net nadat ik had besteld kwam er een Amerikaan aan het tafeltje schuin voor mij zitten en toen ik die lading knoflookbrood kreeg, zat ik te overwegen hem te vragen of hij wat wilde. Totdat er bij hem óók een lading werd afgeleverd. Hij keek naar het bord, draaide zich om en begon met vragen of ik wilde delen en toen zag hij dat ik ook met zo'n berg voor mijn neus zat. Instant friendship. We hebben uiteindelijk allebei ruim de helft meegenomen in een doggybag.

=====

Vandaag stond het verkennen van de stad op de planning. Hoewel Billy al bijna 2 weken in de stad is, heeft hij nog geen sightseeing gedaan, dus we zijn samen op stap gegaan. Eerst bij de oude kerk hier aan het plein begonnen. Er worden volgens mij geen diensten meer gegeven, maar het fungeert voornamelijk als museum. De kleuren zijn prachtig en veel van het oude schilderwerk is gerestaureerd. Er was namelijk met witte en blauwe kalk overheen geschilderd. Maar nu zijn de oude muurschilderingen grotendeels tevoorschijn gehaald. Erg mooi!

Daarna gingen we op weg naar het Pumapungo Museum. Het museum bevindt zich in een (oud?) bankgebouw en verteld de geschiedenis over de beschavingen die in deze regio hebben geleefd. Achter het museum is ook een ruïne opgegraven. Er leek geen einde te komen aan de zalen met de meest uiteenlopende onderwerpen. 

Er was ook een tentoonstelling over het geld door de jaren heen. Te beginnen bij de Spaanse kolonisatie en te eindigen bij de overgang naar het gebruik van de Amerikaanse dollar. Dat is misschien het enige wat ik hier zo jammer vind: dat ze geen eigen munteenheid hebben. Een paar decennia geleden hadden ze die nog wel: de Sucre. Maar helaas.

Toen we in het museum waren, begon de regen. En die hield gewoon niet.meer.op. Het uitzitten had geen zin, dus we zijn in een rap tempo op zoek gegaan naar een plek om te lunchen. Daar liep het niet helemaal gesmeerd dus uiteindelijk heb ik twee kommetjes bonensoep op en kreeg Billy toch nog zijn rijst met garnalen.

Het leek even droog, maar dat was schone schijn. Dus door de regen doorgelopen naar het museum van de moderne kunst. Dit gebouw is vroeger een militaire basis en een school geweest en is nu dus een museum. Er was een tentoonstelling van 1 schilder met werken uit zijn gehele loopbaan. En er zaten een paar schoonheden tussen.

Daarna in een café-tje neergestreken voor warme chocomelk en een thee, onderwijl naar buiten kijkend en hopend dat de regen ooit op zou houden.

Gebeurde niet.

Dag 2 wilde ik eigenlijk een tour naar het nationale park Cajas mee vullen, maar gelet op de regen heb ik dat maar niet meer geregeld. Ik heb geen zin om koud, verkleumd en nat door de bergen te lopen. Dat gaat me absoluut niets opleveren.

Dus morgen ga ik uitslapen (hihi haha hoho, zij die standaard om 7 uur wakker is hier) en dan naar de boekwinkel (sshhh) en het is goed mogelijk dat ik praktisch de hele dag bij Café de Alicia te vinden ben. Met mijn boek.