Eind goed al goed

Zondag besloten een nieuwe poging te wagen bij het reptielenhuis. Er is niet veel meer te doen hier als je de stad niet uit kunt, dus het is fijn om een doel te hebben en toch nog een deel van de dag buitenshuis door te brengen.

Het reptielenhuis fungeert als opvang voor voornamelijk slangen en ik kreeg een tour langs de verschillende terraria. Het stelde niet superveel voor en ik mocht geen foto's maken, dus dat viel een beetje tegen. Daarna was er nog een interactief praatje. Wat vooral gericht was op de jonge kinderen die ineens op waren gedoken. En uiteraard de slang die geaaid mocht worden.

Die avond trof ik mijn Duitse vrienden, van het begin van mijn verblijf in Quito, aan in de keuken van het hotel. Ze waren die dag met iemand mee terug gereden uit Mindo, dus hadden geen last gehad van de problemen met het busverkeer.

===

Maandag aan de wandel gegaan om chocola te kopen. Dat is toch wel een verplicht nummer als je in Ecuador bent. Daarna een tijdje bij mijn, inmiddels, stamcafé gezeten met een potje thee. 

Die dag zou de eerste lading inheemse bevolking aankomen in Quito om te protesteren tegen de regering (die is ondertussen naar Guayaquil verhuisd). Er is sinds dit weekend geen mogelijkheid meer om de stad in of uit te komen in verband met de blokkades. Er vliegen met enige regelmaat helikopters over, maar verder merk ik er hier weinig van.

Mijn twee Duitse vrienden vertrokken die dag met het vliegtuig naar een plaatsje vlakbij de grens met Peru en hopen zo Ecuador uit te kunnen komen. Ik heb verder geen contact meer met ze, maar ga er vanuit dat dit best goed moet komen.

===

Dinsdag, de laatste dag van mijn vakantie. Ik had me voorgenomen naar het Midden van de Wereld te gaan. Een super toeristische locatie in het noorden van Quito. De bussen reden niet die dag, maar taxi's zouden nog wel gaan. Maar toen Yolanda er een voor me wilde bellen begreep ze dat de taxi's niet bereid zijnnaar el Mitad del Mundo gaan. Dit in verband met een aantal incidenten waarbij taxi's werden aangevallen door de demonstranten. 

Tja, daar zit je dan weer. 

Omdat ik toch niet weer een hele dag binnen wilde zitten, ben ik maar een beetje door de wijk gaan dwalen. Wat graffiti kunstwerken op de foto gezet en hier en daar een kop thee gedronken in een café die ik tegenkwam.

's Avonds ging ik naar Plaza Foch om nog even goed te eten, maar (bijna) alles was dicht. Bizar, gezien dit een plek is die ongeveer 24/7 open is. Dat was eigenlijk de eerste keer dat ik directe gevolgen zag van de situatie in het land. Dat was ook de eerste keer dat ik me minder veilig voelde. 

===

Vandaag is het dan eindelijk tijd om naar huis te gaan. De hele week houd ik de website van KLM en vliegveld Quito in de gaten om me ervan te verzekeren dat mijn vlucht gaat. En vooralsnog ziet het er goed uit. 

Mijn koffer is ingepakt en over een uur vertrekken we richting vliegveld. Eerlijk gezegd kijk ik er naar uit weer thuis te zijn.

Het voelt passend dat de reis die vol obstakels begon ook zo eindigt. Een goede reden om nog eens terug te keren naar Ecuador en de dingen te doen waar ik deze keer niet aan toe kwam!

¡Hasta luego!

===

Edit: Het is nu vrijdag en de reis is vlekkeloos verlopen. Het was super rustig op de weg (te rustig?) waardoor we al met drie kwartier bij het vliegveld waren. De directe weg naar het vliegveld werd "bewaakt" door militairen. Wat dit feitelijk inhield was dat er bij elke boompje een militair in de schaduw stond te wachten. Ik had lichtelijk met ze te doen.

In de steden beging het allemaal wat krapper te worden, vooral met de voorraden in de winkels ivm de blokkades op de aanleveringsroutes vanuit de bergen.  Ik heb wel begrepen dat de president en de inheemse bevolking in dialoog gaan, dus hopelijk is deze hele situatie snel voorbij.

Als klap op de vuurpijl kwam ik er bij de gate achter dat ik de sleutel van mijn hotelkamer in mijn broekzak had zitten. Wie had anders verwacht, laten we eerlijk zijn! Met Yolanda gemaild en ik mag hem houden als souvenir.